2 lata w księgach

Nasz Blog mocno zwolnił ostatnio. Po obrachunku roku 2010, w wykonaniu Kuby, teraz ja czuję potrzebę dokonania podsumowania innej rocznicy, jaka w tych dniach minęła. Otóż dwa lata temu zagłębiliśmy się w zbiory AGADu. Pamietam pierwsze wrażenia: zaskoczenie ilością wpisów dotyczących Rembieskich i mnogością postaci jakie w 1550 r, (od tego punktu na linii czasu zaczeliśmy), funkcjonowały w dokumentach i niedowierzanie, że postęp badań jest tak wolny. Po pierwszych tygodniach wychodziło, że przy utrzymaniu tamtej aktywności posuwamy się w tempie 50 lat na rok. Wprawdzie w miarę wdrażania się do studiowania ksiąg, wydajność rosła, ale niestety nie udawało się utrzymywać systematyczności na pierwotnym wysokim poziomie. I wyszło tak jak w pierwszej ocenie; po dwóch latach mamy przebadane 125 sygnatur Ksiąg Grodzkich Sieradzkich, obejmujących okres od ich początku czyli roku 1512 do roku 1627. Żeby trochę jeszcze poprawić wizerunek naszej pracy, dodam, że Kuba przebadał jeszcze kilkadziesiąt sygnatur Relacji z lat obejmujących przełom XVI i XVII w. I co przez tą mrówczą prace osiągnęliśmy?
Dzięki niesamowitemu szczęściu, a może „nosowi” wstrzeliliśmy się optymalnie w czas i miejsce.
Wytypowanie ksiąg Sieradzkich, było wprawdzie poparte wstępnym rozeznaniem, ale to, że zaczeliśmy od roku 1550 było znakomite, bo trafilismy w początek najlepszych lat rodzin Rembieskich, a co za tym idzie dużej i różnorodnej ich aktywności. A nic tak nie nakręca badacza jak sukcesy w odkryciach. Przebadanie XVI w pozwoliła nam stworzyć w miarę przejrzysty obraz, wprawdzie są w nim jeszcze znaki zapytania, początku i rozradzania się pierwszych 5-ciu pokoleń Rembieskich. Obraz kluczowy do dalszych poszukiwań w XVII, a potem w XVIII wiek kiedy spodziewamy się rozchodzenia następnych pokoleń poza matecznik ziemi sieradzkiej . A także trudniejszych badań z uwagi na przypuszczalnie mniejszą aktywność w dokumentach w związku z już obserwowaną ich pauperyzacją. Więc do roboty i zobaczymy co przyniosą następne rocznice.